കഴുത്ത് അറക്കപ്പെട്ട കോഴി പിടയുന്ന പോലെയാനവന്‍ പിടഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നത്. ഇന്നലെ വരെ എന്നോട് കളി തമാശകള്‍ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നവന്‍...അമ്മയെ കുറിച്ച്. ഭാനുവിനെ കുറിച്ച്, നയിക്കിന്റെ മകളെ കുറിച്ച്.....സ്വപ്നങ്ങളുടെ ലോകത്തായിരുന്നു എന്നും അവന്‍. CRPF ല്‍ അവനെ എത്തിച്ചതും അവന്‍റെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ തന്നെ ആയിരിക്കണം. ഒരു മാസത്തെ വെടി നിര്‍ത്തല്‍ മാവോ വാദികള്‍ പ്രഖ്യാപിച്ചതിനാല്‍ എല്ലാവരും ഒരു ഉത്സവ പ്രതീതിയില്‍ ആയിരുന്നു. ഞാന്‍ അവിടെ എത്തുമ്പോള്‍ അന്തരീക്ഷം തികച്ചും ശാന്തം. ഞാന്‍ കരുതി , ഇതാണോ മാധ്യമങ്ങള്‍ കൊട്ടി ഘോഷിക്കുന്ന ജഗ്ദാല്‍പൂര്‍..ഇവിടെ യാതൊരു പ്രശ്നവുമില്ലല്ലോ....? പക്ഷെ എന്‍റെ തോന്നലുകള്‍ തെറ്റായിരുന്നു. വെറുതെ ഒരു പരിശീലന പട്രോളിംഗ് നു പോയ സംഘം , അവരുടെ ദുര്‍ഗതിയെ ദീര്‍ഘ വീക്ഷണം ചെയ്യാന്‍ ആരുമില്ലാതെ പോയി. ആക്രമണം ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത നേരത്തായിരുന്നു. AK 47 ഉള്‍പ്പെടെയുള്ള ആധുനിക ആയുധങ്ങളുമായി പോയ സംഘത്തിനു നേരെ കിട്ടിയതു കല്ലേറ് ആയിരുന്നു. SFI ക്കാര്‍ കേരള പോലീസിന് നേരെ എറിയുന്ന കല്ലല്ല. രാകി മിനുക്കിയെടുത്ത നാടന്‍ കല്ലുകള്‍ . എറോന്നു കൊണ്ടാല്‍ പ്രാണന്‍ പോകുന്ന, മുറിവ് പൊറുക്കാന്‍ സമയം ഏറെ എടുക്കുന്ന ആ കല്ലുകള്‍ 200 പേരുടെ സംഘത്തിനു നേരെ ആയിരം പേര്‍ എറിഞ്ഞാല്‍ എന്തായിരിക്കും അവസ്ഥ?. ഈ അവസ്ഥ പ്രസ്താവനകള്‍ ഇറക്കുന്ന ചിദംബര ചെട്ടിയരോ മന്‍മോഹന്‍ സര്‍ദാരോ അറിഞ്ഞിട്ടില്ലല്ലോ? . രാജ്യ സ്നേഹത്തെക്കാള്‍ ഉപരി , കുടുംബത്തിലെ ഇല്ലയ്മയോ പ്രാരബ്ദമോ ആയിരിക്കണം CRPF ല്‍ ചേരാന്‍ ആളുകളെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന പ്രധാന ഘടകം. മെട്രോ നഗരങ്ങളിലെ പോലെ ആര്‍ത്തുല്ലസിച്ചു ജീവിക്കാന്‍ കൊതിയോ കഴിവോ ഇല്ലഞ്ഞിട്ടല്ല , മറിച്ച് ഒപ്പിട്ടു കൊടുക്കുന്ന കടലാസിനെ ബഹുമാനിക്കാന്‍ ശീലിക്കുന്നവരന് യഥാര്‍ത്ഥ പടയാളികള്‍...മരത്തിലും, കല്ലിന്‍റെ മറവിലും ഇരുന്നു മാവോയിസ്റ്റുകള്‍ എറിയുന്ന കല്ലിനു ഇരയാവുന്ന പാവം CRPF കാരെ കുറിച്ച് ആരും ഒന്നും എഴുതി കണ്ടില്ല. അവര്‍ ചൊരിയുന്ന ചോരക്കു തക്കതയതോന്നും അവര്‍ക്ക് കിട്ടുന്നുമില്ല. സ്വാമി അഗ്നിവേശ് എന്തൊക്കെയോ പുലമ്പുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എനിക്കറിയേണ്ടത് സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ കുറിച്ചായിരുന്നു. അയാളും രാഷ്ട്രിയക്കാരെ പോലെയാണ് പെരുമാറിയത്, സ്വാര്‍ത്ഥ താല്പര്യങ്ങള്‍....അയാള്‍ പറഞ്ഞ ഒരു കാര്യം എനിക്കിഷ്ടമായി .....നിന്‍റെ കേരളം എത്ര സുന്ദരം, സുരഭിലം....
No comments:
Post a Comment